سث گودین بهتر از هر کس دیگهای حق مطلب رو بیان کرده: «یه گاو در نظر بگیر، بار اول جالبه، ولی اگر یه مدتی مرتبا ببینیش، کسلکننده میشه. ممکنه گاو نژادهای باشه، ممکنه از نژاد فوقالعادهی «سیکس سیگما» باشه، ممکنه طرحهای جالبی روی بدنش داشته باشه، هر چی، ولی آخرش کسلکننده میشه.»
این نکته در مورد کارزار بازاریابی، وبسایت، لوگو، نقش و طرح، و تقریبا هر چیزی در این دنیا صدق میکنه. هر چیزی رو وقتی بارها ببینی بالاخره کسلکننده میشه. و خیلی هم زود. سث در ادامه میگه، «ولی یه گاو بنفش… واقعا چیز متفاوتیه. مهمترین نکتهی گاو بنفش – دلیلی که خودش رو بین یه گله از رقبای جدی متمایز میکنه – چشمگیر بودنشه. چیزی که چشمگیره ارزش حرف زدن داره، ارزش توجه کردن داره. ولی چیزهای خستهکننده خیلی زود از چشم میافتن و نامرئی میشن.
پس به جای ساختن وبسایتی که همون چیدمان پایه و کسلکنندهی همهی سایتهای دیگه رو داره، سعی کن یه کار کاملا متفاوت و چشمگیر با طراحیش انجام بدی. به جای عوض کردن رنگ در و دیوار، سفارش دادن کارت ویزیت مقوایی، یا استفاده از همون فونتهای تکراری و کسلکننده، سعی کن چیز کاملا متفاوتی درست کنی. این چیزیه که باعث میشه ایدههات ارزش حرف زدن داشته باشن.
اگر ایدهات ارزش حرف زدن نداره، اگر کسلکننده است، به خاطر اینه که خیلی راحت چند تا چیز ساده رو انداختی کنار هم و یه ایدهی دم دستی تحویل دادی – ولی این روش توجه زیادی به تو جلب نمیکنه. اینکه وقت بگذاری و چیزی بسازی که شاید جواب نده، چیزی که برعکس یا سروته باشه، یا کلا به دور از انتظار باشه، این چیزیه که ایدهات رو ارزشمند میکنه.
ایدهی تو مثل یه گاو سیاه و سفید توی یه مزرعه پر از گاو سیاه و سفیده. از دادن ایدههای بینظیر نترس – یه گاو بنفش بساز و یکدفعه میبینی که همه تو رو با انگشت نشون میدن.
منبع(+)