قدیم‌ترها زمانی که دهه شصتی‌ها بچه بودن کارتون‌های آموزشی جالب و جذابی پخش می‌شد. برنامه‌هایی که هرکدوم به نوعی سعی داشتند تا با زبانی کودکانه و ایجاد فضایی جذاب، بچهها رو به موضوعات علمی و آموزشی علاقه‌مند کنن. سفرهای علمی یادتونه؟ همون که دانش‌آموزها همراه خانم فریزر معلم‌شون، با اتوبوس زرد رنگ جادویی مدرسه به سفرهای علمی تخیلی می‌رفتن. وقتی سوار اتوبوس می‌شدن به قسمت‌های مختلف کره‌زمین می‌رفتن یا می‌تونستن به اندازه‌ای کوچک بشن که وارد بدن انسان بشن. حتی اتوبوس به شکل حشرات در می‌اومد و وارد دنیای حشرات می‌شد.
موجود عجیب غریب صورتی‌ای هم در کارتون ماجراهای دانی بود که با سفر به سیارات دیگه و آینده، درباره چیزهایی که اون زمان نبود و تازگی داشت مثل کامپیوتر (که کمتر کسی باهاش آشنایی داشت) صحبت می‌کرد. اطلاعات مفیدی از اکتشافات علمی و اختراعات به زبانی که برای بچهها جذاب و قابل فهم باشه ارائه می‌کرد. اینشتین، الکساندر فلمینگ، الکساندر گراهام بل، چارلز داروین، آیزاک نیوتن و جیمز وات اشخاص مشهوری بودن که در این انیمیشن حضور داشتند.
کارتون مشاهیر بزرگ جهان هم بود که در هر قسمت به معرفی زندگی‌نامه یکی از بزرگان علمی و فرهنگی می‌پرداخت. هر قسمت این کارتون ۱۰ دقیقه‌ای با زبان طنز و قالب انیمیشن فضای زندگی و فراز و نشیب‌هایی که این مشاهیر داشتند رو معرفی می‌کرد. اگه یادتون باشه در انتهای هر قسمت معرفی کوتاه و جذابی از اون شخصیت هم گفته می‌شد.
محله برو بیا (و در ادامه اون محله بهداشت) برنامه‌ای بود که به زبان طنز علایم راهنمایی رانندگی رو به بچه ها یاد می‌داد و کلی داستان‌های عجیب و بامزه در این محله اتفاق می‌افتاد. نمی‌دونم آیتمی که در اون رضا ژیان نقش کیمیاگر رو داشت و حمید جبلی نقش پسرش بود رو یادتون میاد؟
وقتی بزرگ می‌شیم روز جهانی کودک برامون به نوستالژی تبدیل می‌شه. کارتون‌ها، بازی‌ها شیطنت‌ها و خیلی چیزهای خوب و بد. اما در کنار این‌ها لازمه حواسمون باشه که برای زندگی یه انسان در دوره کودکی چه چیزهایی باارزش و با اهمیت هستن. هر کودکی برای رشد نیازهایی داره و آموزش یکی از نیازهای تأثیرگذاره. هر کودکی که تحت حمایت و تربیت آموزشی درست قرار می‌گیره شانس این رو داره که بتونه در بزرگسالی راحت‌تر و بهتر زندگی کنه.
بخشی از نیاز آموزشی کودکان جهان در محیط خونه و بخش دیگه‌ای در مدرسه تأمین می‌شه. در محیط خونه کارتون‌ها نقش بزرگی ایفا می‌کنن. بچهها ساعت‌ها وقت برای دیدن کارتون‌ها می‌گذارن و انرژی زیادی رو پای دیدن اون‌ها صرف می‌کنن. همین نکته باعث می‌شه کارتون‌ها رو هم به نوعی معلم بچهها بدونیم که می‌تونن نقش آموزش رو در خونه بر عهده داشته باشن. پس خیلی مهمه که کارتون‌هایی که قراره کودک رو سرگرم کنن چه محتوایی دارن و برای چه هدفی ساخته شدن.
اینکه کودک در چه محیطی و با چه طرز فکری بزرگ می‌شه در شکل‌گیری شخصیت‌اش عمیقاً تأثیرگذاره. کارتون‌ها، کتاب‌ها، اسباب‌بازی‌ها، و هم‌بازی‌های کودک شاید به همون اندازه مهم‌اند که محبت و تصمیمات خانواده برای بچه.
راستی از کارتون‌های علمی اون زمان دیگه چی یادتون میاد؟
