اولین نفع یادگیری دیجتال در همان دیجیتال شدن است. وقتی رسانه از آنالوگ به دیجیتال تغییر وضعیت داد – از حلقهٔ فیلم و نوار کاست، کتاب و پوستر، به وبسایت – خود منابع یادگیری هم تغییر شکل داد. من هم مثل خیلی‌ها ابتدا اهمیت دیجیتال‌سازی رو درک نکردم. تا وقتی که وب جهانی رو تجربه کردم، که حتی در اولین روزهای متن خشک و تصاویر ثابت هم نوید دوران جدیدی برای بشر می‌داد. این اغراق نیست. در مقایسه با دستگاه چاپ گوتنبرگ که نشر کتاب و دانش رو زیر و رو کرد، وب هم گام دیگری در «شکستن سلسله مراتب» بود، و چیزی که بیشتر در دست آدم‌های خاص بود رو در دسترس همه قرار داد.
یک فایدهٔ اساسی یادگیری دیجیتال، برداشتن واسطه است، اینکه یادگیرده می‌تونه مستقیما به چیزی که می‌خواهد دست پیدا کنه. اون عده از ما که سن و سال بیشتری داریم، یادمان هست که برای دیدن یک ویدیو یا صدای یک سخنرانی چه دردسری داشتیم تا نوارش رو به دست بیاوریم. حالا در اینترنت با چند کلیک می‌شه به همهٔ این ویدیوها رسید.
شخصی‌سازی
حالا امروز تلاش‌های زیادی در حال انجامه تا خود تجربهٔ یادگیری رو شخصی‌سازی کنیم. یک مثالش مدرسین شناختی است و نرم‌افزارهای تعاملی پرورش مهارت که دیگر اون شیوهٔ قدیمی «آنقدر تکرار کن تا ملکهٔ ذهنت بشه» رو پشت سر گذاشته‌اند. تعجبی نداره اگر نرم‌افزارهایی ساخته بشه که بتونه تاثیر مثبت تدریس یک‑به‑یک معلم خصوصی رو شبیه‌سازی کنه.
مشارکت و تعامل
شیوهٔ تعاملی یادگیری دیجیتال قدرت اون رو بیشتر هم می‌کنه. فرق زیادی بین منفعل نشستن در کلاس و شرکت فعال در جریان یادگیری هست. فناوری‌هایی مثل AJAX صفحات وب رو بسیار تعاملی کرده.
حسن بزرگ دیگر یادگیری دیجیتال این هست که مشارکت یک نفر در جریان درس مزاحم کس دیگری نمی‌شه و همه می‌تونن دسترسی ۱:۱ به مدرس و محتوا داشته باشن. وقتی بحث‌ها هم آنلاین باشه مشارکت همزمان همهٔ دانشجویان ممکن می‌شه.
مشارکت دیجیتال حالت‌های دیگری از بیان منظور رو هم ممکن می‌کنه، جواب می‌توته شفاهی، نوشتاری یا شکلی باشه. و در آخر مشارکت آنلاین مهمترین جنبهٔ آموزش رو متحول می‌کند: زمان. یک درس پنج دقیقه‌ای دیجیتال و آنلاین یعنی همهٔ دانشجویان پنج دقیقه فکر می‌کنن و جواب می‌دن، که در مقایسه با روش نوبتی کلاس‌های سنتی وقت خیلی بیشتری صرفه‌جویی می‌شه.
همکاری
یکی از شکوه‌های همیشگی از «کامپیوتر» این هست که مردم رو منزوی کرده. به نظرم دیگر این اتهام رو می‌شه کنار گذاشت، چون امروز دیگر رسما همهٔ مردم به همراه مادربزرگشان عضو یک شبکه اجتماعی هستند. این ارتباط انسان به انسان چیزی است که فناوری ایجاد کرده و برای یادگیری دیجیتال هم مفید هست.
کامپیوتر کاری کرده که مدیریت بحث در کلاس برای هدر نرفتن زمان محدودش جای خود رو به تشویق به گفتگو و تعامل هر چه بیشتر داده. و هر کسی هر چه یاد می‌گیره رو میاره و در اختیار دیگران می‌گذاره.
جوامع و سرویس‌های یادگیری دیجیتال جان تازه‌ای در یادگیری دمیده‌اد و امروز بهره‌وری و عمق و سرعت لون دیگر قابل مقایسه با روزگار گذشته نیست.
