طلسم کار آدمهای جاهطلب اینه: برای موفقیت به آب و آتش میزنن، ولی هیچوقت بهش نمیرسن.
مطمئنی که مایهاش رو داری؛ تعهد به کار، مهارت، حس هدفمندی. ولی باز هم، روزها میگذرن و رویای تو در افقهای مهآلود زندگی محو میشه.
چرا؟
حقیقت دردناکه، اما خب حقیقته. مهارتهایی که نیاز داری فراتر از مهارتهایی هست که داری. احتمالا فراتر از مهارتی هست که میتونی داشته باشی. بیشتر وقتها مهارتی که نیاز داریم، چیزهای سختیه که مو به تن آدم راست میکنه، چیزهایی که حتی به زور تصورشون میکنیم، چه برسه به اینکه در اونها به مهارت برسیم.
فرض کن که یه نابغهی ناموفق موسیقی هستی. فقط نبوغ کافی نیست. چیزی که کم داری یه مجموعه از ویدیوهای درخشان روی یوتیوب یا جای دیگه است که باعث کشفت بشه، کار تولیدی که باعث بشه صدات تازه باشه، پول جمع کردن، تبلیغ، مدیریت، و هزار مهارت دیگه که برای تو چیزی بین جهنم و رویای ناممکنه.
کمتر کسی میتونه تمام چیزهای لازم برای موفقیتش رو خودش برآورده کنه. حتی اگر هم بتونی تنهایی همهی این کارها رو بکنی، باید از اون چیزی که توش نابغه هستی بزنی تا وقت کنی به همهی این کارها رسیدگی کنی. تو به کمک احتیاج داری.
اشتباه ما اینه که فکر کنیم این مشکل ما نیست. که فقط کافیه منتظر باشیم تا فرصت مناسب از راه برسه و – بوم – همهی قطعههای مفقوده از آسمون نازل میشن و همه چیز درست میشه. زندگی واقعی اینطوری نیست. تو مسئول موفقیت خودت هستی. اگر کسی از راه نمیرسه که به رویای تو واقعیت ببخشه، این مشکل خود توئه.
پس از بین تمام مهارتهایی که کم داری، فقط به دنبال یکی باش: توانایی جمع کردن آدمهای درست در کنارت، تا روی هدف مشترکتون کار کنین. چه مهارتی هست که اگر داشتی واقعا به پیشرفتت کمک میکرد؟ معمولا چیزیه که حتی ازش خوشت هم نمیآد، پس خوب به این سوال فکر کن.
خبر خوب اینکه حتی اگر در عمل نصف اون چیزی که خودت تصور میکنی توی کارت خوب باشی، پس یه سلاح مخفی توی دستت داری. استعدادت و نیروی انگیزهات تنها چیزیه که برای جلب آدمهایی مثل خودت لازم داری.
منبع(+)