در دنیای مدرن امروز ما تقریبا آزادی انجام هر کاری رو داریم. ممکنه یه روز فقط استخر بریم یا فرانسوی یاد بگیریم یا فیلم‌های بامزه از گربه‌ها تماشا کنیم. می‌تونیم آتش‌نشان یا روزنامه‌نگار بشیم یا اصلا کارگاه ساخت چاقوی لاستیکی بزنیم، فارغ از اینکه چقدر به درد می‌خوره.
اما این همه آزادی بهایی هم داره: دائم مجبوریم انتخاب کنیم. به خودی خود مشکلی نیست، جز اینکه ما توی انتخاب کردن واقعا ناشی‌ایم.
به طرز عجیبی، هرچقدر آدم انتخاب‌های بیشتری داشته باشه، تصمیم گرفتن براش سخت‌تر می‌شه. اگر به کسی بگی از بین این سه رنگ یه گوشی آیفون برای خودت انتخاب کن، تو سه سوت انتخابش رو می‌کنه و راضیه. ولی اگر بهش بگی گوشیت رو به هر رنگی که تصور کنی می‌تونی بخری، قفل می‌کنه.
وقتی گزینه‌ها بی‌پایانه، انتخاب بهترین گزینه تقریبا ناممکن می‌شه. اما ترس از تصمیم‌گیری اشتباه می‌تونه کاری کنه که اصلا هیچ‌چیزی انتخاب نکنیم. مثل شغل آینده، که انتخاب ترسناکیه.
در ضمن تصمیمات ساده رو هم دوست داریم. به همین‌خاطر دیگران خیلی راحت می‌تونن به ما جهت بدن، کافیه انتخابی که جلوی ما می‌گذارن بین «ورزش کردن» و «توی کافه نشستن» باشه، تا ما کاری رو انتخاب کنیم که کمتر بهمون سخت بگذره، حتی اگر اون یکی انتخاب برای ما مفیدتره. این عادتیه که شرکت‌ها و تبلیغاتچی‌ها بی‌رحمانه ازش سوءاستفاده می‌کنن.
البته ما گاهی هم تصمیم‌های سخت می‌گیریم. اما فقط برای مدت کوتاهی. دانشمندها خیلی وقته که متوجه شده‌ان که قدرت اراده پایان‌پذیره، و اینکه با هر تصمیم سختی که می‌گیری، توانت برای گرفتن تصمیم‌های سخت تحلیل می‌ره (مگر اینکه خودت رو مرتب با خواب و غذا و استراحت شارژ کنی.) وقتی دو ساعت توی باشگاه اراده به خرج بدی و عرق بریزی، خودش باعث می‌شه بعدا مقاومتت در برابر کیک شکلاتی کمتر بشه. مهم‌ترین دلیلی که عادت‌های سخت رو راحت نمی‌شه نگه داشت همینه: ما واقعا از اراده به خرج دادن تحلیل می‌ریم.
راه‌حل اینکه تصمیم‌های بهتری بگیریم، اینه که آزادی خودمون رو ناقص کنیم. باید تصمیم‌های سختی بگیری که دست تو رو برای گرفتن تصمیم‌های ابلهانه در آینده ببنده. باید برای این ضعفت برنامه داشته باشی.
- انتخاب‌هات رو کمتر کن. استیو جابز همیشه فقط یه مدل لباس می‌پوشید و مارک زوکربرگ هم همین‌طور. اوباما فقط دو رنگ کت‌وشلوار داره. به‌کارگرفتن یه روتین ساده برای چنین انتخاب‌هایی باعث می‌شه که وقت و تمرکز بیشتری برای تصمیم‌های مهم داشته باشی.
- وقتی تصمیمی حالت‌های بی‌پایان داره، راضی‌کننده باش. لازم نیست تصمیم ایده‌آل بگیری، دنبال اولین گزینه‌ای باش که نیاز رو به اندازهٔ کافی برآورده می‌کنه. اگر هم بدونی که چطور می‌تونی تصمیمت رو برگردونی خیلی کمک می‌کنه؛ به ندرت چنین کاری لازم می‌شه، اما ذهنت رو از ترس اشتباه جبران‌ناپذیر خلاص می‌کنه.
- حواس‌پرتی‌ها رو کم کن. امروز بیشتر ما همیشه اینترنت رو توی جیبمون داریم، یعنی حتی وقتی دستشویی می‌ریم هم فقط دو ضربه انگشت با تمام دانش بشری فاصله داریم. وقتی تصمیم داری کار کنی، گوشی، ایمیل، چت و باقی حواس‌پرتی‌ها رو از خودت دور کن تا هر وقت هوس کردی به این راحتی دم دستت نباشن.
- همیشه سخت‌ترین و مهم‌ترین کارها رو اول روز انجام بده. تا ظهر که گشنه‌ات بشه، ارادهٔ ارزشمندت – که بیشتر به شکل قند خون هست – تحلیل می‌ره. کارهای مفرح رو برای بعد بگذار، وقتی که صرفا یه انتخاب ساده باشه که خسته‌ات نمی‌کنه.
آزادی نعمت شگفت‌انگیزیه، اما ما بار سنگین انتخاب رو دست‌کم می‌گیریم. اگر تو از انتخاب‌های خودت محافظت نکنی، دنیا به جات انتخاب می‌کنه.
منبع: OilverEmberton
