موفقیت در زندگی شاید مثل تنظیم کردن پیچ رادیو باشه. وقتی زیادی رو صرف پیدا کردن نشونه‌ای از سیگنال از لای پارازیت صرف می‌کنیم، و بعد دقیق روی اون موج تنظیم می‌کنیم تا موج شفاف بشه.
بعدش، هر کسی از راه می‌رسه و می‌بینه که کجا هستی، فکر می‌کنه که لابد دقیقا می‌دونستی باید به چه سمتی بری و چه کار کنی که حالا به اون نقطه رسیدی. «از کجا می‌دونستی که باید گوگل رو تاسیس کنی؟ واقعا نابغه بودی ها!»
(واقعیت اینه که بنیانگذارهای گوگل اول سعی داشتن ایده‌شون رو به یاهو بفروشن. وقتی جواب رد گرفتن، تصمیم گرفتن خودشون شانس‌شون رو یه امتحانی بکنن.)
در زندگی، درست مثل رادیو، بیشتر فرکانس‌هایی که بهشون می‌رسیم فقط پارازیته. اما ظریف‌ترین چرخش پیچ موج رادیو می‌تونه یه نشونه‌ی ضعیف از صدا رو تبدیل به یه آهنگ شفاف و زیبا بکنه. الگوی زندگی هم همینه – سریع توی موج‌ها بگرد، ببین سیگنال به درد بخور رو کجا پیدا می‌کنی، و بعد با دقت تمام پیچ زندگیت رو روی اون نقطه تنظیم کن.
بگذار دروغ بودن این افسانه رو برات فاش کنم: آدم‌های موفق نه دقیق می‌دونن که دارن چه کار می‌کنن، نه دقیق می‌دونن که دارن به کجا می‌رن. معمولا بدون هیچ سرنخی و هیچ تصوری از سرانجام کار، شروع می‌کنن. اما گزینه‌های خودشون رو می‌گردن و وقتی به چیز جالبی برمی‌خورن، روی اون دقیق می‌شن. و این کار رو سریع و زیاد انجام می‌دن. و وقتی که وقتش برسه، آماده‌ی جهش به یه نقطه‌‌ی بالاتر هستن.
منبع(+)
